To kolejna hipoteza, jakich wiele na temat domniemanej przyczyny śmierci Mozarta, który niespodziewane zmarł w wieku zaledwie 35 lat. Tym razem wysunęli ją Stefan Pilz, medyk z uniwersytetu w Grazu oraz William B. Grant, fizyk z Kalifornii.

Twierdzą oni, że austriacki kompozytor pracował głównie w nocy, wtedy też powstało najwięcej jego kompozycji. Jedną z nich jest "Requiem", które komponował, gdy był już w wyjątkowo złym stanie zdrowia. Podobno miał wtedy przeczucie, że jest ono przeznaczone na jego pogrzeb.

Według Pilza i Granta, Mozart pod koniec życia prowadził niemal wyłącznie nocne życie. Można zatem podejrzewać, że w jego organizmie znacznie spadł poziom witaminy D, która powstaje wyłącznie pod wpływem działania słońca na skórę.

W tamtych czasach nie było jeszcze suplementów zawierających witaminę D (dopiero w latach dwudziestych XX w. odkryto, w jaki sposób powstaje ona w ludzkim organizmie). Tymczasem Wiedeń, gdzie przebywał Mozart, tylko przez połowę roku zapewnia odpowiedni dostęp do światła, zapewniający dostateczne wytwarzanie w organizmie witaminy D.

Wolfgang Amadeusz Mozart zmarł w Wiedniu w nocy w 4 na 5 grudnia 1791 r. Podejrzewano, że przyczyną zgonu była ostra postać gorączki reumatycznej, tym bardziej, że na kilka dni przed śmiercią lekarze stwierdzili u niego "gorączkę wojskową".

Według innych hipotez przyczyną śmierci Mozarta mogło być bakteryjne zapalenie wsierdzia, posocznica paciorkowcowa, gruźlica, choroba sercowo-naczyniowa, wylew krwi do mózgu, zespół encefalopatii poudarowej (uszkodzenie mózgu na skutek udaru), encefalopatia nadciśnieniowa, uremia (mocznica) w wyniku choroby nerek, zaburzenia układu moczowego, odoskrzelowe zapalenie płuc, przewlekłe zapalenie stawów, włośnica oraz amyloidoza, czyli skrobiawica powodująca odkładanie się w tkankach nieprawidłowych białek.